We zijn even stil geweest, maar hier zijn we weer! Een paar blaren, spierballen en wat vieze kleren rijker! Maar wat was het een leuke tijd bij het vrijwilligers project. Het is zo fijn om wat te betekenen voor de mensen hier in Nepal. Ook is het een goede afwisseling tussen het reizen door. Ondanks dat 2 weken maar een korte periode was, voelt het goed om een klein steentje te kunnen bijdragen voor deze lieve mensen.

De eerste dagen waren toch wel even wennen.. Je bent nieuw en komt terecht in een groep die hier al even met elkaar optrekt. Aan het begin was het een groep van 14 vrijwilligers totaal. Maar al snel, als je eenmaal aan het werk bent, went het goed en leer je de andere vrijwilligers kennen.

KRMEF (Kevin Rohan Memorial Eco Foundation)

De foundation is vernoemd naar de, 8 jaar geleden, overleden zoon van Krishna en Leela. Hij is ook hun grote inspiratie om met deze foundation andere mensen te helpen. Het is een eco foundation met meerdere activiteiten, waaronder biodynamic farming, Waldorf education, bottle building, handicraft etc. Totaal helpen er ongeveer 40 Nepalese mensen bij de foundation, plus de vrijwilligers wisselend van 2 dagen tot 6 maanden. Wij hebben ons deze twee weken vooral beziggehouden met het bottle house. En owja, 2 dagen gewerkt in de groentetuin als echte boeren.

Een dag uit het leven van een volunteer bij KRMEF. 

Om de dag staan we vroeg op (jaja, je leest het goed, om 6 uur de wekker!) om een stuk te gaan hardlopen rond het meer. Heerlijk! We liggen hier toch vroeg op bed, dus prima te doen. Daarna rond een uurtje of 8 uur / half 9 is het ontbijt met z’n allen. Ontbijt maken, de afwas van het ontbijt en de afwas van het dinner horen bij de taken die we onderling verdelen per dag. Nadat de porridge, fruit, yoghurt, toast en vaak een lekker eitje erin zit, vertrekken we om 10 uur naar het project. Het bottle huis is een half uurtje lopen. Aan dit huis werken ook 3 Nepalese mannen. Zij zijn vaak al druk aan het werk en met gebaren en de kleine woordjes Nepalees die we praten kunnen wij ook aan de slag! Mato (modder) maken, cement maken, stenen aangeven, de flessenmuur maken, flessen schoonmaken, de mal (simpele stenen of een fles) vasthouden voor het cement of gewoon even ‘sit down’. Even chillen dus met een lekker, heel zoet, theetje die de vrouw met veel liefde maakt. Soms wordt er ook pomelo voor ons gemaakt. Helaas voor Jes wordt zelfs de heerlijke pomelo hier pittig gemaakt met zout, suiker en spicy. Gelukkig krijgen we bij het werk in de groentetuin de pomelo wel puur natuur! Heerlijk!!

De fundering van het huis staat op autobanden om de schokken van een eventuele aardbeving op te vangen. Vervolgens wordt er een muur van ongeveer een meter gebouwd met grote stenen en modder. Op de muur komt dan weer een laag cement en daarna hebben we een start gemaakt met de lege glazen flessen die toch geen eindbestemming hebben. De hoeken worden wel met stenen en cement gemaakt voor de stevigheid.

Met de lunch (dhal bhat, het local food hier, rijst, linzen, groenten en een aardappelprutje) lopen we meestal weer terug naar de foundation of soms lunchen we bij de vrouw van het huis. Alleen de dhal bhat is daar ook weer erg pittig en Jes d’r buik houdt niet zo van pittig eten. ’s middags van 2 tot half 5 werken we dan weer bij het huis en soms in de groentetuin en is de dag daarna alweer voorbij. Het avond eten is dan altijd weer een verrassing wat er wordt gemaakt. Njaa, verrassing? De rijst, noodles en chapati’s wisselen elkaar af met wel elke dag een soepje. Smaakt prima en dan met een gevulde buik ons eigen kleine bottle huisje in. Wij slapen namelijk in het eerste bottle huis van Nepal! Er past net aan een bed in, een klein nachtkastje, een paar plankjes, een wc, een wasbakje, een koude douchestraal en helaas een woonplekje voor een muis..

Okee, dit verhaal was toch wel een beetje langdradig.. Mijn excuses! Maar zo krijgen jullie een beetje een beeld van hoe onze dagen er toen uitzagen.

Na 2 weken hebben we afscheid genomen van de toen nog maar 4 andere vrijwilligers. Het was een super leuke tijd!

Heropening Bouddhanath

Owjaa, de werkweek is hier 6 dagen. Op zaterdag is een vrije dag en zijn we nogmaals naar Bouddhanath geweest. De grote stupa hier in Kathmandu. We hadden 2 weken geleden al gezien dat hij bijna weer hersteld was na de aardbeving. Dit weekend werd de stupa opnieuw geopend met meerdere ceremonies, oftewel een super indrukwekkende gebeurtenis om te zien. Talloze monniken hadden zich verzameld en overal hoorde je de mantra’s om je heen.

Thrangu Tashi Yangtse Monastery, Namo Buddha

Nog een laatste paar dagen in Nepal, okee, wat ga je dan doen? Juist! We gaan voor 2 dagen naar een Boeddhistisch klooster. Dit omdat het boeddhisme ons de laatste tijd erg heeft geïnspireerd. Het Thrangu Tashi Yangtse Monastery ligt op een heuvel in een erg rustgevende omgeving vlakbij het plaatsje Dhulikhel. Er leven ongeveer 250 monniken, waaronder vele jonge monniken (lees: vanaf 7 jaar) die hier studeren. Om 5 uur hebben we een Puja (ceremonie in het klooster) bijgewoond, waarna we daarna met de monniken hebben gegeten. Heerlijk rijst met een soepje. Vroeg slapen, want om 6 uur begint alweer de ochtend Puja. En ja, om 7 uur begint dan toch wel het buikje te rammelen en tussen de monniken kregen we ons broodje met bonenprutje en een (vieze) boterthee. Helaas moesten we al gauw weer terug, want we hadden besloten om terug te gaan wandelen naar Dhulikhel, i.p.v. de local bus. Wat was het een bijzondere, rustgevende, maar vooral inspirerende ervaring.

Dit was een mooie afsluiter voor ons avontuur in Nepal. Donderdag vliegen we naar Bangkok om vervolgens zondag door te vliegen naar Laos. We hebben zin in een nieuw land met nieuwe indrukken en avonturen!

Veel liefs, Luuk & Jess.